Žarko Laušević, jedan od najistaknutijih glumaca jugoslovenskog i srpskog filma, ostavio je dubok trag u srcima publike i na filmskoj traci koja pamti njegove maestralne uloge. Laušević je svojim autentičnim interpretacijama obeležio jugoslovensku kinematografiju i postao ikona dramskog izraza, snažnih emocija i istinitog glumačkog zanata.

Njegove uloge, energija i harizma oblikovali su scene koje ne blede, dok reči koje je izgovarao i danas odzvanjaju, podsećajući nas na univerzalnost ljudskih strahova, ljubavi i traganja za smislom. Život koji je vodio i stvari koje su mu se dešavale nikako se ne uklapaju u život kakav zamišljamo da vodi jedna legenda poput njega.

Laušević je započeo svoj glumački put na Cetinju i u Titogradu, gde je pronašao strast za umetnošću. Studije je krunisao diplomom na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu 1982. godine, u klasi profesora Minje Dedića.

Već na početku karijere izdvajao se kao jedan od najperspektivnijih mladih glumaca u Jugoslaviji, ostavljajući snažan utisak u Jugoslovenskom dramskom pozorištu. Njegov talenat prepoznat je i na drugim scenama, u ulogama koje su obuhvatale komade poput Originala falsifikata, Male, Kanjoša Macedonovića, Svetog Save, Čekajući Godoa i Staklene menažerije.

Žarko Laušević (RTS Da Možda Ne YouTube Screenshot)

Na filmu je debitovao u partizanskom ostvarenju Progon, a tokom 1980-ih ostvario je niz zapaženih uloga u filmovima poput Jagode u grlu, Šmeker, Dogodilo se na današnji dan, Oficir s ružom, Braća po materi, Original falsifikata, Bolje od bekstva i Kaži zašto me ostavi. Širu popularnost stekao je svojim ulogama u TV serijama Sivi dom, Vuk Karadžić, Zaboravljeni i Crni bombarder, kao i nezaboravnom interpretacijom Miloša Obilića u filmu Boj na Kosovu, čime je dodatno osigurao svoje mesto u istoriji jugoslovenske i srpske kinematografije.

Prošla je godina od njegove smrti, ali delo Lauševića nastavlja da živi kroz čuvene rečenice koje su ga proslavile, postajući deo našeg kolektivnog sećanja.

Događaj koji je promenio sve

Godine 1993. godine, život Žarka Lauševića dramatično se promenio u jednom tragičnom incidentu ispred podgoričkog lokala „Epl“, kada su on i njegov stariji brat Branimir, napadnuti od grupe huligana. U samoodbrani, Žarko je upotrebio pištolj, usmrtivši dvojicu napadača, dok je trećeg teško ranio. Ova događanja su dovela do suđenja koje je ostavilo trajan pečat na njegov život.

Prvobitno osuđen na 13 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva, Laušević je kaznu izdržavao u zatvorima Spuž i Požarevac. Posle niza žalbi, Savezni sud je ukinuo presudu, a nakon ponovnog suđenja 1998. godine, kazna mu je smanjena na četiri godine zbog prekoračenja nužne odbrane. S obzirom na to da je već proveo 4,5 godine u zatvoru, Laušević je tada pušten na slobodu.

IN MEMORIAM

Žarko Laušević ( 1960 – 2023 ) pic.twitter.com/OvASUHqXiV

— Misko Misko (@todDM53izjASpRe) November 15, 2023

Ubrzo nakon događaja, Laušević je napustio zemlju i preselio se u Njujork. Međutim, 2001. godine, Vrhovni sud Crne Gore je, po žalbi tužioca, preinačio raniju presudu i izrekao mu kaznu od 13 godina zatvora.

Glumac je osam godina kasnije uhapšen u Sjedinjenim Američkim Državama zbog boravka bez važeće vize, a njegova potencijalna ekstradicija Srbiji razmatrana je zbog međunarodne poternice raspisane 2002. godine na zahtev Trećeg opštinskog suda u Beogradu. Ipak, te iste godine, sud u Njujorku ukinuo je Lauševiću pritvor.

Povratak u Srbiju i knjige