U glavnim ulogama: Zoran Radmilović, Rejhan Demirdžić, Velimir Bata Živojinović, Stole Aranđelović, Dušan Janićijević.

Napravljen je kao autorov diplomski rad na beogradskom FDU, a po žanru pripada drami.

Uz igrane film sadrži i niz dokumentarnih segmenata vezanih uz život u tadašnjoj Jugoslaviji, pre svega u kontekstu nedavnih studentskih demonstracija i kult ličnosti vezanih uz tadašnjeg jugoslovenskog vođu Tita, na filmu je takođe zabeleženo i venčanje Stojanovićevog bliskog prijatelja Ljubiše Ristića kome su prisustvovali neke od najistaknutijih ličnosti tadašnje Partije, JNA i Državne bezbednosti. Kao i mnogo poznatiji film, Misterije organizma, sa kojim se često upoređuje, Plastični Isus je koristio eksplicitni sadržaj; to je uključivalo scene u kojima Gotovac, kao prvi potpuno go muškarac u jugoslovenskom filmu, ljubi druge muškarce…

Film je i pre službene premijere zabranjen i stavljen u bunker. Stojanović je optužen za „neprijateljsku propagandu“ i 1973. godine osuđen na tri godine zatvora, a njegovi profesori Aleksandar Petrović i Živojin Pavlović izbačeni sa posla. Zabrana Plastičnog Isusa se često smatra uvodom u obračun Titovog režima sa tzv. liberalima u SK Srbije, odnosno filmski pokretom tzv. Crnog talasa, a nakon koga su započele tzv. „olovne godine“ u srpskoj i jugoslovenskoj politici i kulturi.

Uloge: Tomislav Gotovac, Vukica Đilas… Režija: Lazar Stojanović