Dobre kore – dobra gibanica
Legenda kaže, da su Tuci posle konačnog osvajanja Srbije, preko Niša gde se prvi put pojavilo taj specijalitet, doneli – burek. Osvajanjem Bosne i tamo se na trpezi našla ta poslastica. Srbi su ga vremenom rado prihvatili, a konzumacija bureka se proširila, posebno posle drugog svetskog rata, i na druge ondašnje jugoslovenske republike. Danas se i pored svih novih vrsta tzv. “brze hrane”, Srbija ne može zamisliti bez ovog specijaliteta.
Ne tako davno, jedne od najvećih dnevnih novina u Nemačkoj “Štutgarter Cajtung” su čitavu stranicu posvetile izveštaju svog reportera iz Niša o srpskom specijalitetu- bureku!
Nemačkoj čitalačkoj publici je predstavljen burek, kako je novinar napisao, -veoma ukusna i hranljiva poslastica koja čoveka zasiti za ceo dan. Može se praviti sa “filom” od mesa, sira, jabuka, trešanja, krompira i sličnog, jer “mašti nema kraja. Novinar je detaljno opisao i kako se pravi srpski burek.
Nišlija Sava Ilić pre dvadestak godina došao je u Nemačku, donevši iz zavičaja zanat – izradu kora, na starinski i originalan način. Danas redovno snabdeva brojne etno-prodavnice u najvećem delu Nemačke, srpske klubove i “Kola srpskih sestara” pri našim crkvama od Štutgarta i Frankfurta do Berlina. Nijedna srpska proslava se ne može zamisliti bez gibanica i pita, napravljenih od Savinih kora!
U svojoj porodičnoj radionici u Talhajmu, 50 kilometara udaljenom od Štutgarta, Sava sa suprugom Jasminom Cvetković-Ilić na opšte zadovoljstvo brojnih kupaca poreklom iz cele bivše Jugoslavije, proizvodi visokokvalitetne kore.
– Mi još sve radimo ručno – kaže Sava. – Koristimo najbolje brašno, a i sušenje kora se radi na klasični način kako su to činile naše bake. Nadam se da će kore biti tražene bar još desetak godina, do moje penzije. A posle – videćemo, možda će treća, kako je mnogi zovu, “Mek Donald” generacija ovde rođenih Srba, bar malo naslediti od ukusa svojih roditelja i neće svi prestati da vole srpske gibanice!
