Viktor Igo – pisac koji je voleo da crta

Francuska je zemlja književnosti o kojoj govori i 15 Nobelovih nagrada koje su završile u rukama francuskih pisaca. U knjizi najboljih treba otvoriti stranicu sa likom i delom onog koji je obeležio jednu eru francuske literature. Po mišljenju Andrea Žida, a po statusu nacionalnog pesnika, to je bio Viktor Igo. U svakom gradu u Francuskoj postoji ulica sa njegovim imenom u čast umetnika borca za slobodnu reč i ljudsku sreću.

Bio je sin Napoleonovog generala, rano je počeo da piše i već sa 18 godina stekao je veliku popularnost. Bio je lider književne revolucije toga doba, ljubimac francuskog naroda, ali i kraljeva koji su bogato nagrađivali njegove stihove, od kralja Luja XVIII dobio je 3000 francuskih pezosa. Njegovo političko opredeljenje je variralo, od okorelog monarhiste, preko liberalizma, do pravog republikanca. Zbog svog slobodoumlja, imao je sukob sa Katoličkom štampom, iako je bio veliki vernik i verovao u moć i potrebu molitve: „Vera prolazi, Bog ostaje“

Najteže godine njegovog života bile su u izgnanstvu u kom je bio 19 godina. Po povratku u zemlju preživeo je manji šlog, a onda je cela Francuska slavila što je to preživeo i priredila mu slavlje za 80. rođendan.

Za sebe je govorio da je ’duša od kristala’ i ’zvučni eho’ i stoga  nimalo ne čudi njegova ljubav prema spiritualnom svetu i potreba da vodi razgovore sa smrću i da priziva duhove. Najzanimljiviji podatak o Igou jeste da je bio veoma nadaren za crtanje. Nacrtao je preko 4000 crteža, različitim tehnikama, slikao je u svom spiritualnom raspoloženju i to samo pokazivao članovima porodice, ne želeći da ugrozi svoj književni opus. Njegovi crteži zadivili su i čuvenog Vinsenta van Goga.

Po njegovom delu ’Bogorodičina crkva u Parizu’, Dizni je snimio film, dok je po motivima iz dela ’Jadnici’ snimljen muzički film 2012. godine u kom igraju Džin Hekman, Rasel Krou i En Hatavej.