Nigde nema domaćeg uglja

Skladišta ogreva u zapadnoj Srbiji nemaju ni kilogram domaćeg uglja, već se isključivo prodaje uvozni, i to po ceni od 13.000 do 15.000 dinara. Cena domaćeg uglja je, inače, šest puta manja – oko 2.500 dinara. Razlog tome je što nijedno stovarište u ovom delu Srbije nije prošlo na tenderu za prodaju uglja, koji je raspisala TE Kostolac.

– U Čačku trenutno nema jeftinijeg uglja – tvrdi Lazo Antonijević, vlasnik preduzeća „Helon“. – Ugalj su, prema našim saznanjima, dobile uglavnom firme u okolini Kostolca.

Prema informacijama do kojih su došli skladištari, od 35 firmi koje su prošle na tenderu čak 19 njih su iz Kostolca i okoline. Neke od njih, navodno, nemaju zaposlenih radnika, druge se nalaze u zabačenim selima, koje ni nemaju skladišta uglja, i gde nema ni 500 stanovnika. Sumnja se da se na spisku nalaze različite firme koje imaju istog vlasnika, ili firma koja je u postupku likvidacije i koja je izbrisana iz evidencije Agencije za privredne registre.

S druge strane, u raspodeli sušenog i sirovog uglja iz Rudarskog basena „Kolubara“ javnim oglašavanjem, od ukupno 465 firmi koje su taj posao dobile, 156 je iz Lazarevca i okoline. Mnogi lazarevački privatnici, zato, smatraju da su firme sa strane favorizovane u odnosu na „domaće“, dok u „Kolubari“ ističu da je rang-lista utvrđena po strogoj proceduri i da je sve javno.

Među onima koje su prošle na javnom oglašavanju za raspodelu sušenog i sirovog kolubarskog lignita u periodu od jula do kraja godine, ima firmi iz svih krajeva Srbije, ponajmanje iz lazarevačkog kraja. Tako, od 62 firmi koje su dobile raspodelu sušenog uglja komad samo je 19 iz Lazarevca i okoline. Od 41 preduzeća kojima je poverena raspodela sušenog uglja kocka samo petina je iz lazarevačkog kraja. Od 94 koje su dobile raspodelu sušenog uglja komad/kocka 28 je iz okoline Rudarskog basena „Kolubara“. Od 268 firmi koje su dobile raspodelu sirovog uglja, 101 je iz lazarevačkog kraja…