Aritmija najčešće prouzrokovana stresom

Aritmiju najčešće izaziva stres. Svaka aritmija, ako dugo traje, može da bude opasna jer slabi srčani mišić, a to vremenom vodi u druga, teža srčana oboljenja
 
Šest do sedam odsto stanovništva ima povremena ili stalna „preskakanja“ srca. A pet do šest hiljada ljudi naprasno umre od najtežih, ventrikularnih aritmija. Mnogo su češće atrijalne fibrilacije (simptomi: treperenje srca, nepravilan puls, nedostatak vazduha, slabost, umor, vrtoglavica, kratkotrajni gubitak svesti). Svaka aritmija, ako traje dugo, može da bude opasna jer slabi srčani mišić, a to vremenom vodi u druga, teža srčana oboljenja.
 
Kad srce iskoči iz uobičajenog ritma javljaju se ili ubrzano lupanje srca, ili usporeno kucanje. Tada se gubi dah, javljaju se vrtoglavice i gubitak svesti. Najveći broj aritmija javlja se kod starijih od 50 godina, i uglavnom idu ruku podruku sa hipertenzijom, oboljenjima srca ili bubrega.
 
Prema rečima dr Lazara Angelkova, kardiologa iz Instituta za kardiovaskularne bolesti Dedinje, jaka uzbuđenja, radosni ili stresni događaji, pa i dugogodišnji nagomilani stres mogu da izazovu aritmije, pa čak da dovedu i do malignih poremećaja srčanog ritma i smrti.
 
„Stres i aritmija su brat i sestra. Neurotransmiteri iz nadbubrežne žlezde koji se luče u stresnim stanjima i te kako utiču direktno ili indirektno na pojavu srčanih aritmija“, objašnjava dr Angelkov.
 
Aritmija se javlja kada srce počne ubrzano da lupa, obično više od 100 otkucaja u minuti, i zove se tahikardija, ili kada srca uspori i kuca manje od 60 otkucaja u minuti (bradikardija).
 
Što se aritmija javi ranije, u dečjem ili adolescentnom dobu, to je opasnija. Aritmije u ranom uzrastu ne mogu da prođu neprimećeno: dete ima ubrzan rad srca, povremene ili česte gubitke svesti i grčenje, malaksalost.
 
U početku, aritmija se javlja periodično, na sedam ili na petnaest dana. Kako bolest napreduje, češće se javljaju preskakanja srca, pa kod težih bolesnika srce svakodnevno ispada iz ritma.
 
Šta god da dovodi do „iskakanja“ srca iz normalnog ritma, prva linija odbrane su lekovi antiaritmici. Oni, naglašava dr Angelkov, ne leče uzrok već proređuju aritmične napade:
 
„Lekovi su prvi i najstariji način lečenja aritmije, i vrlo je važno da se aritmija što pre suzbije, a srce smiri na uobičajen ritam. To znači da su pacijenti i dalje u riziku, ali manjem, od pojave iznenadne srčane smrti“.
 
Ugradnja pejsmejkera je druga mogućnost suzbijanja aritmije, ako se radi o usporenom radu srca i srčanoj slabosti istovremeno. I za tahikardiju, odnosno ubrzano lupanje srca postoje posebni aparati čijom ugradnjom se sprečava naprasna smrt ovih pacijenata.
 
„Najveći prodor u lečenju aritmija predstavlja ugradnja katetera“, pojašnjava dr Angelkov. „Primenjena na srcu, radiofrekventna struja izaziva opekotine koje zarastaju u ožiljke, a upravo ti ožiljci su električki izolatori koji ne dozvoljavaju aritmijama da se šire kroz srce“.