Sve više dece ima deformitete kičme
Loše telesno držanje prisutno je kod više od 17 odsto učenika, odnosno kod svakog petog učenika, pokazuju rezultati sistematskih pregleda u školskoj 2009/2010. godini, saopštio je Gradski zavod za javno zdravlje.
Loše držanje je samo spolja vidljiva manifestacija većeg problema, a to su različiti deformiteti koštano-zglobnog i mišićnog sistema, pri čemu su među deformitetima kičmenog stuba najučestalije iskrivljenje kičme u vidu kifle (kifoza) prisutna kod ukupno 7,1 odsto pregledane dece. Kod sličnog procenta pregledane dece (6,9 odsto) javlja se bočno iskrivljenje (skolioza), a deformitet u vidu prenaglašene krivine u krsnom delu kičme (lordoza) javlja se daleko ređe, kod oko 0,7 odsto dece.
Deformiteti grudnog koša su prisutni kod 4,0 odsto školaraca, dok deformaciju stopala ima čak svako četvrto dete (24,0 odsto).
Deformiteti kičmenog stuba su srećom u većem broju prisutni samo kao naznačeni, retko kao izraženi, što ukazuje na mogućnost korekcije i poboljšanja stanja kroz pravovremeno, organizovano i sistematsko fizičko vežbanje.
Posmatrajući kroz desetogodišnji period zapaža se porast zastupljenosti kifoza, koje sada dominiraju među deformitetima kičmenog stuba, ali primetan je i porast lordoza, dok se pojava skolioze u školskoj populaciji smanjuje. Evidentan je i porast učestalosti deformiteta stopala, dok se, s druge strane, primećuje tendencija smanjenja zastupljenosti deformiteta grudnog koša.
Upoređujući nalaze kod učenika osnovnih i srednjih škola uočava se da se sa uzrastom dece i prelaskom u starije razrede povećava zastupljenost navedenih deformiteta kičmenog stuba, dok su deformacije stopala (spuštanje svoda stopala) kod učenika starijih razreda manje zastupljene nego kod učenika osnovne škole.
Značajan podatak je da skoro 5.000 učenika u osnovnim i srednjim školama, tačnije 7,9 odsto njih, ima neku od smetnji vida ili pokretljivosti oka. Ipak, posmatrajući kroz desetogodišnji period, beleži se smanjenje zastupljenosti ovih poremećaja u školskoj populaciji.
Poređenjem nalaza kod učenika osnovnih i srednjih škola uočava se da sa prelaskom u starije razrede raste učestalost smetnji vida, u prvom redu poremećaja refleksije, među kojima su najzastupljeniji kratkovidost i astigmatizam. Tako je onih učenika kojima je potrebna korekcija vida čak duplo više među srednjoškolcima (7,7 odsto) nego među osnovcima (3,7 odsto).
U protekloj deceniji beleže se i sve učestalija alergijska oboljenja među školskom decom, sa porastom od 2,93 odsto u školskoj 1999/2000. do gotovo duplo veće zastupljenosti od 4,76 odsto u školskoj 2009/2010.godini.
Poredeći nalaze kod učenika osnovnih i srednjih škola uočava se da su alergijska oboljenja prisutna kod gotovo svakog petnaestog srednjoškolca, tačnije kod 6,72 odsto ovih učenika, što je skoro duplo veća zastupljenost u odnosu na populaciju osnovaca, koja iznosi 3,74 odsto.
Kod beogradskih đaka, pored rastućeg problema određenih oblika deformiteta kičmenog stuba, sve lošijeg držanja tela i pojave alergijskih manifestacija, zapaža se i porast broja one dece koja imaju smetnje u govoru. Naravno, dece sa govornim manama daleko je više među osnovcima (2,36 odsto) nego među učenicima srednjih škola (0,66 odsto).
U 2000. ove smetnje imalo je 1,38 odsto, dok su, prema poslednjim podacima iz 2010. godine, govorne mane zastupljene kod 1,78 odsto, odnosno skoro 1.500 beograskih školaraca.
Taj podatak ukazuje na potrebu za intenzivnijim radom sa ovom decom, koji, uz neophodno angažovanje nastavnika i logopeda u osnovnim školama, podrazumeva i podizanje odgovornosti roditelja i njihovo aktivno učešće u tom procesu, a sve sa ciljem što brže i uspešnije trajne korekcije govornih mana u ranom uzrastu.
Redovnim sistematskim pregledima školske dece otkrivaju se i srčane mane, a značajan je podatak da je zabeležen veći broj stečenih u odnosu na urođene srčane mane. U 2000. godini one su bile zastupljene kod 0,21 odsto dece, u poređenju sa 2010. godinom, kada su otkrivene kod 1,02 odsto učenika.
Podaci Gradskog zavoda za javno zdravlje pokazuju porast određenih poremećaja zdravlja koje je moguće prevenirati, što je od posebnog značaja imajući u vidu činjenicu da stanje zdravlja u razvojnom (školskom) uzrastu predstavlja temelj za stanje zdravlja tokom čitavog života.
