„Ne volim ljude koji se izvlače iz svega kao kišne gliste“: Najlepši citati Danila Kiša
Danilo Kiš je umro na današnji dan, 15. oktobra 1989. godine. On je bio eminentni srpski i jugoslovenski književnik i akademik, romanopisac, esejista, kritičar i prevodilac. Kiš važi za jednog od najznačajnijih autora XX veka u Srbiji, zbog čega su njegova dela veoma često citirana i prevedena na brojne svetske jezike.
Naš čuveni pisac je za svoja dela dobio pregršt domaćih i prestižnih međunarodnih književnih nagrada, među kojima su: Ninova nagrada, 1972. godine za roman „Peščanik“, nagrada Ivan Goran Kovačić 1977. godine za knjigu pripovedaka „Grobnica za Borisa Davidoviča“, francuska književna nagrada Grand aigle d`or de la ville de Nice 1980. godine, za celokupni književni rad,
Andrićeva nagrada iz 1984. godine za zbirku pripovedaka „Enciklopedija mrtvih“ i mnoge druge.
Danilo Kiš je za sobom ostavio bogato književno nasleđe, a BIZLife izdvaja neke od njegovih najlepših citata:
Citati Danila Kiša
Istoriju pišu pobednici. Predanja ispreda puk. Književnici fantaziraju. Izvesna je samo smrt.
Ne volim ljude koji se izvlače iz svega kao kišne gliste. Bez ožiljka i bez ogrebotine. Komedijaši.
Gaji sumnju u vladajuće ideologije i prinčeve. Drži se podalje od prinčeva.
Nacionalizam je, pre svega paranoja. Kolektivna i pojedinačna paranoja.
Nisu opasne sve knjige, opasna je samo jedna.
Kad budu svi roktali svojim svinjskim srcima, poslednji koji će još gledati ljudskim očima i osećati ljudskim srcem biće oni kojima ne bejaše strano iskustvo umetnosti.
Hteo sam da pokažem kako u vrlo različitim epohama postoji nepokretna konstanta. Sveprisutnost ljubavi i smrti.
Opasno je naginjati se nad tuđom prazninom, a u pustoj želji da se u njoj, kao na dnu bunara ogleda svoje vlastito lice; jer i to je taština. Taština nad taštinama.
Suština čoveka, crta koja ga odvaja od životinje, jeste svest o sopstvenoj smrti.
Kakav dobro obavljen posao, Smrti, kakav uspeh srušiti takvu tvrđavu! Požderati toliko mesa, skrckati toliko kostiju za tako kratko vreme. Potrošiti toliku energiju, brzo kao kad se ispuši cigareta. Kakav je to bio posao, Smrti, kakva demonstracija sile! (Kao da ti ne bismo verovali na reč.)
Život i stvaralaštvo Danila Kiša
Kiš je rođen 22. februara 1935. u Subotici u porodici mađarskog Jevreja Eduarda Kiša (rođenog kao Eduard Kon) i pravoslavne Srpkinje Milice Dragićević, poreklom sa Cetinja. Njegovo prezime je otac promenio u Kiš kako bi ga mađarizovao.
Do 1942. godine, Kiš je živeo u Novom Sadu, gde je započeo osnovno obrazovanje. Nakon što je njegov otac odveden u Aušvic 1944. godine, porodica se preko Crvenog krsta vratila na Cetinje, gde je Kiš završio školovanje.
Godine 1954. upisuje se na Filozofski fakultet u Beogradu, a 1958. postaje prvi student koji diplomira na katedri za opštu književnost.
Kiš je bio u braku sa Mirjanom Miočinović od 1962. do 1981. godine, a nakon razvoda, živeo je sa Paskal Delpeš do kraja svog života. Umro je 15. oktobra 1989. godine u Parizu, a sahranjen je po pravoslavnom obredu u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Pre smrti, Kiš je snimio seriju „Goli Život“ u Izraelu, koja je emitovana šest meseci nakon njegove smrti.
Studije o Danilu Kišu i njegova dela
O njemu su napisane značajne studije, uključujući knjigu Marka Tompsona „Izvod iz knjige rođenih: Priča o Danilu Kišu“, koja je 2016. godine osvojila nagradu „Lora Šenon za savremene evropske studije“. Milivoje Pavlović takođe je objavio monografsku studiju „Venac od trnja za Danila Kiša“ iste godine.
Kao student, Kiš je objavljivao pesme, eseje i prevode, najviše u časopisu „Vidici“, gde je bio urednik od 1957. do 1960. godine. Njegov prvi roman, „Psalm 44“, objavljen je 1955. godine, a nakon njega i „Mansarda“ 1960. godine, koja je kasnije uključena u njegovu prvu zbirku.
„Bašta, pepeo“, objavljen 1965. godine, predstavlja prvo značajnije prozno delo Kiša, napisano tokom njegovog boravka u Strazburu. U tom periodu preveo je dela značajnih autora kao što su Lotreamon i Verlen. Njegova knjiga priča „Rani jadi“ objavljena je 1970. i označava početak Porodičnog ciklusa.
Roman „Peščanik“, objavljen 1972. godine, osvojio je NIN-ovu nagradu, koju je Kiš kasnije vratio. Ubrzo nakon toga je objavio zbirku eseja „Po-etika“. Kiš je bio lektor za srpskohrvatski jezik na Univerzitetu u Bordou 1974. godine kada je izašla druga knjiga zbirke „Po-etika“.
Saznajte sve o dešavanjima u biznisu, budite u toku sa lifestyle temama. PRIJAVITE SE NA NAŠ NEWSLETTER.
Izvor: BIZLife
Foto: Screenshot YT Književnost uživo
