Građani sve češće boluju od hipertenzije
Skoro svaki peti Beograđanin ima povišen arterijski krvni pritisak. Prema podacima Gradskog zavoda za javno zdravlje, u prestonici je lane evidentirano 326.044 ljudi sa ovim tegobama.
Doktori napominju da ima još dosta nepotvrđenih slučajeva, odnosno pacijenata koji se ne javljaju lekaru, jer hipertenzija često nema prepoznatljive simptome, zbog čega se i naziva „tihim ubicom“. Ovi problemi značajno se uvećavaju uoči velikih verskih i novogodišnjih praznika.
Glavni faktori rizika za nastanak povišenog krvnog pritiska su unošenje masne, slane, začinjene hrane, pušenje, konzumiranje velike količine alkohola, stres, premor, nedovoljna fizička aktivnost… Na sve ove faktore možemo uticati i samim tim smanjiti njihovo štetno dejstvo na organizam, osim na genetsku predispoziciju za ovu bolest.
– Prema dužini trajanja, hipertenzije se klasifikuju kao akutne i hronične. Najčešća i najopasnija komplikacija akutne hipertenzije je moždano krvarenje, u narodu poznatije kao šlog ili moždani udar – objašnjava dr Marko Delibašić, lekar opšte medicine. – Hronična hipertenzija traje više godina i ispoljava se promenama na krvnim sudovima različitih organa. Često su tegobe blage i neprimetne, a najčešće komplikacije su infarkt miokarda, angina pektoris, hronična bubrežna insuficijencija, stvaranje aneurizmi moždanih arterija ili slepilo.
Dr Delibašić napominje da je lečenje dugotrajno i da ga ne treba prekidati nakon prvog poboljšanja bolesti i bez konsultacije se izabranim lekarom.
– Obavezan način lečenja svih bolesnika sa hipertenzijom je promena načina života, koja podrazumeva korigovanje telesne težine i načina ishrane – objašnjava doktor. – Važno je uvesti pet obroka dnevno, sa parolom nikad gladni – nikada siti, što manje masnih i slatkih namirnica, minimum soli, što više hrane biljnog porekla. Jedna od mera je i prestanak pušenja, umereno konzumiranje alkohola, redovna fizička aktivnost uz redovno uzimanje lekova, a sve u cilju sprečavanja komplikacija i dalje progresije bolesti kao i postepenog smanjenja uzimanja terapije.
